Coaches en psychische problemen: nuttige aanvulling of ongeschikte vervanging?

In een boeiend gesprek in het FD gaan psycholoog Ernst Koster en psychiater/filosoof Damiaan Denys in op de rol van coaches bij psychische klachten. De centrale vraag: helpt het om met een coach te praten als je psychisch worstelt, of loop je dan juist risico?

Ernst Koster is kritisch: volgens hem gaan coaches te vaak aan de slag met problematieken als depressie en burn-out, waarvoor ze niet voldoende zijn opgeleid. Daardoor bestaat het risico dat cliënten verkeerde hulp krijgen, met verergering van klachten tot gevolg. Hij pleit voor duidelijke grenzen: coaching kan een waardevolle rol spelen in het bedrijfsleven of bij beroepskeuzes, maar hoort niet thuis in de geestelijke gezondheidszorg (ggz).

Damiaan Denys nuanceert dat. Volgens hem kan een coach juist een laagdrempelige eerste stap zijn voor mensen met milde klachten, zeker gezien de lange wachtlijsten en het tekort aan middelen in de ggz. Bovendien stelt hij dat lijden bij het leven hoort en dat de huidige maatschappij te snel psychologische labels plakt op normale menselijke worstelingen.

Toch zijn beiden het erover eens dat het onderscheid tussen milde problematiek en ernstige psychische aandoeningen cruciaal is — en lastig. Ze pleiten voor zorgvuldige diagnostiek, maar erkennen ook de beperkingen van het systeem. Denys benadrukt de rol van de maatschappij in hoe we naar psychisch lijden kijken; Koster benadrukt het belang van preventie en deskundigheid.

Conclusie: coaching heeft een plek, vooral bij lichtere problematiek, maar mag geen vervanging zijn voor gespecialiseerde zorg. Heldere grenzen, goede samenwerking en maatschappelijke bewustwording zijn essentieel.

Het hele artikel kun je hier lezen